Auteur: Oldengarm, Meeuwes

De zomer staat voor de deur en daarmee ook het eerste E&R-zomerseizoen in een nieuw jasje.

Op vier vertrouwde én vijf nieuwe projectlocaties (Heerde, Neede, Wezep, Emmeloord en Zeist) gaan deze zomer activiteiten van start. Zo wordt er onder meer 6 weken lang één dag per week een inloop verzorgd met maaltijden en spelletjes voor volwassenen en is er in Wezep een Sonrise-week met sport en geloof. Ook op de vertrouwde locaties Beerze, Dordrecht, Scheveningen en Vrouwenpolder is de activiteitenkalender weer gevuld. Daarnaast verzorgt het  E&R-mimeteam weer een bijzondere voorstelling bij meerdere projecten.

Voor een aantal teams zijn wij op zoek naar teamleden!  

• In Emmeloord vindt een sportweek plaats
• In Scheveningen deelt men het evangelie op de boulevard
• In Zeist deelt men het hele jaar door een dagdeel per week het evangelie in een wijk waar geen enkele kerk staat
• In Beerze wordt recreatie en evangelisatie geboden aan gasten van 3 campings
• In Vrouwenpolder deelt men recreatie en evangelisatie met vele bezoekers en bewoners

Dus ben je 16 + en wil je je geloof op een creatieve manier vormgeven? Meld je dan snel aan via  https://www.eenr.nl/teamlid of neem contact op met Anka von Lindheim via info@eenr.nl.

Vorig jaar zomer kwam de tengere Syrische aan bij het aanmeldcentrum in Ter Apel. Ze dacht er veiligheid te vinden. Maar Ter Apel was “een horrorfilm”. Ze was dolblij toen INLIA haar onderdak verschafte. Nu helpt Zilan (38) waar ze kan.

Er lagen honderden mensen voor de toegangspoorten van het aanmeldcentrum. Zilan was alleen, en bang in mensenmassa’s. Maar ze kon nergens heen, niet ontsnappen aan het lawaai, de ellende. De komst naar Ter Apel was geen keuze. “Op de vlucht bepaalt toeval je bestemming.”

Vluchten betekent je leven riskeren. “Dat doe je alleen als je geen andere opties hebt.” In het holst van de nacht dwars door de bergen, ze zag nog geen hand voor ogen. Zouden ze patrouilles tegenkomen? Wilde dieren? Wie waren de mensen in het gezelschap eigenlijk? Wat zou er gebeuren? Een jonge vrouw alleen. “Ik was zó bang.”

De angst blijft, eenmaal hier. Bij het eerste gesprek bij de politie trilt ze. “Ik zal je geen kwaad doen”, zegt de politieman. En: “Je lijkt op mijn dochter.” Ze moet dan nog in Ter Apel arriveren. Op dat grasveld. ‘s Avonds brengen bussen hen naar een grote hal, ‘s ochtends weer terug.

Hongerstaking

En dan komt er een bus die een groep naar het INLIA Gasthuis Groningen brengt. Daar verwelkomt directeur John van Tilborg hen: You are our guests here. We will take care of you. Hij vraagt of iemand kan vertalen. Zilan springt in. “Natuurlijk wilde ik helpen. Ik werd verwelkomd, ontvangen als mens.” Vanaf dan helpt ze waar ze kan.

Bijvoorbeeld wanneer er onrust ontstaat in een van de kerkelijke opvangen. Een aantal mannen overweegt een hongerstaking; mensen die net in Ter Apel arriveren worden in procedure genomen, terwijl zij vergeten lijken te worden. “Ik ben een van hen, daarom kon ik bemiddelen. Ik kon uitleggen dat de kerken en INLIA geen beloftes konden doen over procedures waar zij niet over gaan, maar dat ze wel beloofden hen niet aan hun lot over te laten. Dat hielp.”

Kinderen

Het is de piek van de crisisopvang in de kerken. Zilan reist met het INLIA-team mee naar allerlei kerkelijke opvangplekken. Ook naar de kerk waar enkele tientallen alleenstaande jongens verblijven. “Om die kinderen zich beter thuis te laten voelen”, zegt ze.

“Ik wilde dat ze beseften dat ze voor elkaar moesten zorgen. En dat ze goede gasten moesten zijn, dus helpen met afruimen, opruimen, schoonmaken. Jongens van die leeftijd hebben daar meestal wel een zetje voor nodig, haha.”

Techniek of troubleshooter

Ze heeft goede hoop op een verblijfsvergunning. Haar achtergrond is in elektrotechniek. Waar wil ze mee verder, als dat mag? “Mensen helpen, hoe dan ook.” Bij INLIA misschien? Zilan glimlacht: “INLIA heeft mij heel goed behandeld en doet belangrijk werk voor Nederland. Als ik daaraan bij kan dragen, doe ik dat heel graag.”

Klik hier om alle artikelen van Inlia te kunnen lezen.

Ontmoetingsdag – Voor mensen met een (licht) verstandelijke beperking
Regio Noord | zaterdag 3 juni | 14:30-19:00
Regio Zuid/West | Zaterdag 3 juni | 10:15-15:30
Regio Oost | Zaterdag 10 juni | 9:45-15:30

In juni organiseert Dit Koningskind ontmoetingsdagen voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Tijdens deze dag staan we stil bij een thema, doen we een leuke activiteit en is er ruimte voor ontmoeting, goede gesprekken en lekker eten.

Webinar – Autisme in je gezin
Donderdag 8 juni | 20:00-21:30

”Hoe is het voor onze kinderen om op te groeien in een gezin met autisme? Wat hebben ze van ons nodig? Ontdek het tijdens deze webinar waarin Hester Lever (gezinstherapeut met een specialisatie in autisme) meer vertelt over dit thema. Ook geeft ze ouders praktische tips en handvaten om toe te passen in hun situatie en is er voldoende ruimte om vragen te stellen.

Ontmoetingsdag – Voor mensen met een beperking en hun familie (Midden-Zeeland)
Zaterdag 17 juni | 14:30-16:30

Heb jij of iemand in jouw gezin een (licht) verstandelijke of lichamelijke beperking? Kom dan met je familie naar de ontmoetingsdag in Aagtekerke. Maak kennis met families uit de omgeving en praat over thema’s die jullie raken. Er is gelegenheid om je eigen bos bloemen te plukken en samen koffie/thee te drinken met wat lekkers.

Online gespreksgroep – Als één van je ouders autisme heeft
Woensdag 13 september,  27 september, 11 oktober, 25 oktober, 8 november, 22 november | 20:00-21:30

Als één van de ouders een vorm van autisme heeft zal dit niet alleen invloed hebben op de opvoeding, maar ook op de relatie met de vader of de moeder, identiteitsvorming en op andere aspecten in het leven. Hester Lever (Gezinstherapeut en ervaringsdeskundige) zal de inhoud van deze avond(en) verzorgen en dieper ingaan op de onderwerpen die besproken worden. Er is ruimte om vragen en ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Ambtsdragers conferentie – Pastoraat aan mensen met autisme
Donderdag 28 september | 19:30-21:45

Iedere predikant, pastoraal medewerker, ambtsdrager of bezoekbroeder komt in het pastoraat ooit iemand tegen die (een vorm van) autisme heeft.  In het pastoraat gaat het om verbinding met de persoon die je bezoekt, daarom is het goed om te weten wie je voor je hebt. Ontdek tijdens deze conferentie meer over autisme, de geloofsbeleving van mensen met autisme en hoe dit van invloed kan zijn op het pastorale contact, het gemeenteleven en de kerkgang.

Seminars – Sprank en Dit Koningskind
Zwolle | Maandag 2 oktober | 19:00-22:00 | Koningskerk, Landsheerlaan 5
Haren | Donderdag 5 oktober | 19:00-22:00 | Ontmoetingskerk, Sterremuurweg 4
Gouda | Vrijdag 6 oktober | 19:00-22:00 | De Vaste Burcht, Lekkenburg 148

Sprank & Dit Koningskind bestaan 50 jaar. Om dat te vieren organiseren zij drie landelijke bijeenkomsten in het najaar. Er is een interactief programma met muzikale omlijsting door Ronald Koops en een verdiepend gedeelte over de hele levensreis van mensen met een beperking. Dit gedeelte wordt geleid door Prof. dr. em. Manu Keirse, klinisch psycholoog, doctor in de geneeskunde en de autoriteit in België en Nederland als het om verdriet, verlies en de laatste levensfase gaat. Het belooft een avond te worden met ruimte voor ontmoeting, aanbidding, verdieping en verbinding. Meld je aan voor een bijeenkomst bij jou in de buurt.

Thema avond – Levend verlies
Donderdag 26 oktober | 20:00-22:00

Als jij of je naaste moet leven met een beperking, chronische ziekte of aandoening verandert er veel. Verwachtingen, wensen en dromen over de toekomst moeten worden bijgesteld. We noemen dit proces ook wel ”Levend verlies”. Vaak zijn er gevoelens van verdriet en rouw, zowel bij de persoon met een beperking of aandoening als bij de omgeving. Dit proces is voor een ieder herkenbaar en toch ook voor een ieder verschillend. Tijdens deze avond staat het thema ‘Levend verlies’ centraal.

Regelmatig worden online nieuwe activiteiten toegevoegd

Gertrude en Aafke: niet toekijken langs de zijlijn

Meer dan 2000 vrijwilligers hebben sinds zich afgelopen september ingezet voor de crisisopvang van asielzoekers in de kerken. Uit allerlei kerkgemeenschappen en verschillende denominaties, door het hele land. Ze kwamen in actie omdat zij hun rug niet wilden toekeren naar mensen in nood. Mensen die anders buiten zouden slapen in Ter Apel. Het leverde hen zelf ook wat op, illustreert het verhaal van twee vrijwilligers in Groningen.

Ze zag het al een paar keer staan in het mededelingenblaadje van haar kerk: vrijwilligers gezocht bij de crisisopvang van asielzoekers. En ze had ook al een paar keer gedacht ‘zou dat wat voor mij zijn?’ In oktober dacht ze ineens ‘ja, ik ga me melden.’ Sindsdien draait Gertrude mee als vrijwilliger bij de crisisopvang in een voormalige sportschool in Groningen. Ze heeft er geen moment spijt van, integendeel. Net als collega-vrijwilliger Aafke.

Zo’n twintig mannen verblijven er hier. Uit allerlei verschillende landen, op één slaapzaal. Gertrude en Aafke zijn er voor een praatje, voor vragen over hoe het in Nederland werkt, een gezellig spelletje, een aanspreekpunt. “En dat is echt heel leuk”, zegt Aafke. “Nieuwe mensen ontmoeten is toch altijd leuk? En de mannen zijn zo nieuwsgierig en willen zoveel weten.”

Gertrude, van beroep leerkracht, beaamt dat: “Ze zijn heel leergierig.” Ze geeft hier geen les (dat doen andere vrijwilligers). “Maar ik verbeter hen soms wel”, lacht ze, “Dat zit er nu een keer in. En de mannen willen heel graag Nederlands leren.” Aafke is verpleegkundige, maar ook zij is hier niet als ‘zuster’: “Ik ben gewoon vrijwilliger. Gewoon medemens eigenlijk.”

Best moeilijk

Aafke startte vorig najaar bij de crisisopvang in de Immanuelkerk in Groningen. Niet eens haar kerk, maar: “Ik hoorde dat ze bij de Immanuelkerk zeiden: We gaan niet langer langs de zijlijn toekijken, we gaan wat doen. Wauw, dacht ik.” Ze meldde zich. De allereerste keer vond ze nog best moeilijk; de mannen luisterden niet goed naar een collega-vrijwilliger, een vrouw.

Aafke snapte dat niet en dacht bij zichzelf: ‘nou zeg, je mag blij zijn dat we je opvangen!’

Ze had het er thuis over, met haar kinderen, en besefte toen dat het om een cultuurverschil ging. In sommige culturen is het lastig als een vrouw vertelt wat wel en niet mag. Weer wat geleerd, dacht Aafke. Ze begrijpt het nu beter.

Voorrecht

Ze ervaart het als een voorrecht om met de mensen op te trekken. “Het heeft mijn hart”, zegt Aafke, “Ik voel me echt bevoorrecht dat ik een stukje met ze mee mag lopen.” Gertrude sluit aan: “Je spiegelt elkaar en bent over en weer nieuwsgierig; hoe zit dat bij jullie? Je hebt leuke en mooie gesprekken. Soms ook over het geloof. Er zijn christenen en moslims en ze zijn allemaal heel open.”

Aafke: ”Ik heb ook echt een ander beeld gekregen van de islam. Het is bijvoorbeeld heel mooi om te horen hoe ze de ramadan beleven. En te zien hoe ze bij belangrijke gebeurtenissen samen bidden.” De mannen komen uit Jemen, Somalië, Syrië, Koerdistan, Turkije, Libië. Een bont gezelschap dus. Fricties liggen op de loer, zou je denken. Zeker als je bedenkt dat ze in hun land en tijdens de vlucht veel hebben meegemaakt en nu in onzekerheid verkeren.

Nee, er zijn nauwelijks fricties, vertellen Gertrude en Aafke. Ach, wel eens over de schoonmaak ofzo, of over een fietssleuteltje dat niet is teruggelegd. Natuurlijk de sleutel van een van de beste fietsen. Maar dat is het dan. INLIA-directeur John van Tilborg zegt dat dit zeker ook te danken is aan hoe de vrijwilligers zich hier tot de mensen verhouden.

Meest waardevol

Gertrude: “Ik denk dat ze inderdaad voelen dat wij allemaal het beste met hen voor hebben.” Aafke: “Daarom gedijen ze hier ondanks al hun ellende.” Ze draaien soms ook rustig een dienst alleen en voelen zich volkomen veilig. “Absoluut.” En soms breng je als vrijwilliger iemand naar de tandarts of de dokter. “Dat zijn de meest waardevolle momentjes, een op een.”

Er is nu een tekort aan vrijwilligers. Zo jammer, vinden Gertrude en Aafke, mensen weten niet wat ze missen. Niet alleen het contact met de asielzoekers, maar ook dat met collega-vrijwilligers. “Je bent allemaal verschillend, maar iedereen heeft hetzelfde hart voor de mensen. En dat verbindt ons onderling ook weer.” Dus: doe ook mee!

“Mooi om samen op te trekken en van elkaar te leren”: met die woorden van Anne (22) uit een van de campagnevideo’s willen we jullie stimuleren om aan ons en aan elkaar te laten zien hoe jullie aandacht hebben besteed (of misschien nog gaan besteden) aan de eenwording van NGK en GKv.

Deel je foto’s, filmpjes en verhalen op de sociale mediakanalen van je eigen kerk, tag de Nederlandse Gereformeerde Kerken en gebruik indien van toepassing de hashtag #vieringeenwording. Er bestaan NGK-accounts op

• Facebook (Nederlandse Gereformeerde Kerken),
• Instagram (ngkerken) en
• Twitter (@ngk_nl).

Als je tags en hashtags gebruikt, zien en delen we jullie posts. We hebben al veel mooie, originele en creatieve bijdragen gezien en zijn benieuwd wat er nog meer gemaakt en gebeurd is. We hopen dat kerken en kerkleden erdoor geraakt, geïnspireerd en bemoedigd worden, zo aan het begin van het bestaan van de Nederlandse Gereformeerde Kerken.

• Wil je links naar onze sociale mediakanalen ook publiceren in jullie eigen communicatie (op je website, in je nieuwsbrief, kerkblad of kerk-app)? Op die manier kunnen leden van de diverse Nederlandse Gereformeerde Kerken met elkaar meeleven – omdat het mooi is om samen op te trekken en van elkaar te leren.

Met vriendelijke groet,

Embert Messelink en Heleen Sytsma-van Loo, communicatieadviseurs NGK.
communicatie@ngk.nl