“Stoppen bed-bad-brood: rampzalige symboolpolitiek”
“Het stoppen van de Rijksfinanciering van de bed-bad-broodregeling is rampzalig voor de dakloze asielzoekers, voor de samenleving en voor de verhouding tussen Rijk en gemeenten. Het is enkel een politiek statement, waarmee de minister ervoor kiest om problemen niet op te lossen, maar te vergroten.” Dat zegt John van Tilborg van INLIA.
De bed-bad-broodregeling waar het om gaat is de Landelijke Vreemdelingen Voorziening LVV, een pilot sinds 2019 in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Groningen en Eindhoven. Gemeenten, IND, DT&V (Dienst Terugkeer & Vertrek) politie en maatschappelijke partners werken daarin samen aan duurzame oplossingen voor dakloze asielzoekers; terugkeer, doormigratie of legaal verblijf hier.
Succesvol
Het wetenschappelijk onderzoekscentrum WODC beoordeelde de resultaten in 2022: voor zestig procent van de mensen werd een oplossing gevonden. Opmerkelijk: een meerderheid bleek toch recht te hebben op een verblijfsvergunning hier. De rest keerde terug naar het land van herkomst, vestigde zich legaal in een derde land of kreeg opnieuw plek in rijksopvang.
De pilot verbeterde ook de samenwerking tussen alle betrokken partijen, de verhouding tussen Rijk en gemeenten en de openbare orde en veiligheid, stelde het WODC vast. Ook werden het welzijn en de gezondheid van de asielzoekers zelf beter. Met het staken van de financiering worden al die positieve resultaten weggegooid.
Realiteit
Volgens minister Faber is opvang en begeleiding niet nodig omdat deze mensen terug zouden kunnen keren. Van Tilborg: “Als dat zo is: zeg maar waar en wanneer we ze kunnen brengen.” Hij weet: de mensen die INLIA in de LVV begeleidt zijn juist al door de hele molen geweest bij de IND, DT&V en vreemdelingenpolitie. Terugkeer is niet gelukt, daarom zijn ze bij INLIA terecht gekomen. Via de LVV keert nog wel een deel terug.
Doodstraf
Het klopt ook niet dat alle mensen in de LVV terug zouden moeten. Immers, zo’n 600 mensen bleken wél recht te hebben op een verblijfsvergunning. Van Tilborg: “Er zijn mensen bij die dan voor hun leven hadden moeten vrezen. Christenen die in Pakistan mogelijk de doodstraf wachtte bijvoorbeeld, omdat de IND hen niet geloofde. Totdat wij aan konden tonen dat ze wel degelijk de waarheid spraken.”