Nieuws

Op zaterdag 2 november geven de koren Dzvinochok en Vognyk uit Kiev een concert  in de Refajahkerk in Groningen.  De Werkgroep “Dzvinochok Hoogerzand Sappemeer” is ontzettend blij dat de koren, ondanks de oorlog in Oekraïne, toch naar Groningen kunnen komen. Het koor Dzvinochok komt in een andere samenstelling dan andere jaren, dit omdat de tenoren en bassen het land niet uit mogen of in het leger zijn opgenomen, De beide koren bestaan dit keer uit 15 jongens en 25 meiden zangers, in de leeftijd van 10 tot 25 jaar. Het programma bestaat uit een mix van Oost Europese kerk – en volksmuziek. Een selectie van het koor heeft in juli 2022 concerten gegeven in Leipzig en aansluitend concerten met de Rolling Stones in Wenen. In hetzelfde jaar was het koor te zien in het TV Programma “Podium Klassiek”.  Na afloop van het concert is er een collecte bij de uitgang. De baten van het concert komen volledig ten goede aan Dzvinochok en Vognyk. Het koor ondersteunt in Kyiv een bedrijf dat medische hulpmiddelen maakt, o.a. prothesen.

Zaterdag  2 november

Aanvang  19.30 uur

Locatie:    Refajakerk in Groningen

Entree :    Vrij.  Er is een collecte bij de uitgang

Ze maken zich grote zorgen, de mensen die INLIA opvangt en begeleidt in het Gasthuis in Groningen. Nu het kabinet de bed-bad-broodregeling niet meer wil betalen, vrezen ze voor het enige toevluchtsoord dat ze hebben. Ze moeten terug en dat kunnen ze ook – zegt minister Faber. Dat klopt niet altijd: de mensen in het Gasthuis zijn al ‘door de hele molen geweest’ en het is de overheid niet gelukt om terugkeer te realiseren. Toen ze aan het einde van het traject op straat terecht zijn gekomen konden zij instromen in de Landelijke Vreemdelingen Voorziening. In Groningen wordt die uitgevoerd door INLIA. In het Gasthuis werkt INLIA met hen aan oplossingen: terugkeer, doormigratie of legaal verblijf. Zonder het Gasthuis zouden ze op straat zijn blijven staan.

Bestaanszekerheid

“We mogen nergens heen en we mogen niet blijven.” Zo vat de Armeense Stepan de onmogelijkheid van zijn situatie in één zin samen. Hij is 37 en zit vanaf zijn 13^de in een rolstoel. Hij komt uit een klein plaatsje in Armenië, in een onrustige provincie waar bendes opereren. Zijn goede vriend Grigor uit Azerbeidzjan tolkt voor het interview. En die wil zelf ook wat kwijt: “Wij danken God voor INLIA, voor het dak boven ons hoofd.”

Het is een catastrofe als het Gasthuis er niet zou zijn, zeggen Stepan en Grigor. Ze maken zich zorgen. “Dit is onze enige veiligheid. Onze enige bestaanszekerheid. Veilig slapen is een basisbehoefte. Als deze plek er niet is, wat moeten we dan?” Mensen hebben het verkeerde idee over hen, denkt Stepan: “Ik ben hier niet gekomen om rijk te worden ofzo.”

“Waarom zou ik hier 15 jaar als dakloze asielzoeker willen leven, als ik terug kon naar Armenië? Als ik daar de benodigde medicatie zou kunnen krijgen en er normaal zou kunnen leven? Waarom zou ik dan hier zitten? In een opvang? Dat is toch niet logisch?” Niet dat hij een kwaad woord wil zeggen over die opvang, begrijp hem goed: “Dit is ons thuis. We hebben heel veel respect voor de mensen van INLIA.” Ze hopen vurig dat het Gasthuis blijft bestaan.